Zakażenie pozapłciowe

Zakażenie pozapłciowe występuje rzadko, lecz może się zdarzyć w różnych okolicznościach. Na przykład w pracy zawodowej lekarza, lekarza dentysty czy położnej przypadkowe skaleczenie w czasie zabiegu lub nieprzestrzeganie niezbędnej ostrożności przy zetknięciu się z chorym na kiłę w okresie zakaźnym może spowodować zakażenie. W klinice obserwowaliśmy u położnej przypadek zakażenia kiłą, które nastąpiło w czasie przyjmowania porodu noworodka z kiłą wrodzoną. Kropla zakażonej wydzieliny, która dostała się w czasie przyjmowania porodu do worka spojówkowego — wywołała wystąpienie objawu pierwotnego w kąciku oka. Materiał zakaźny może być również przeniesiony za pomocą różnych przedmiotów codziennego użytku — pod warunkiem jednak, że zostały one użyte w bardzo krótkim czasie po ich kontaminacji, gdyż krętki blade bardzo szybko tracą swoją żywotność i zdolność zakażenia (kanki do irygacji i lewatyw, fajki, szczotki do zębów, brzytwy, łyżki, szklanki, instrumenty muzyczne, przyrządy do wydmuchiwania szkła itp.). Przeniesienie zakażenia przez narzędzia lekarskie i dentystyczne (wzierniki, zgłębniki, skaryfikatory, nożyki do baniek ciętych itp.) mogłoby się zdarzyć tylko w przypadku zaniedbania podstawowych zasad aseptyki i praktycznie biorąc jest mało prawdopodobne. Zakażenie pozapłciowe u małych dzieci jest zjawiskiem zależnym od warunków środowiskowych oraz od warunków epidemiologicznych w zakresie kiły. W krajach, gdzie kiła szerzy się endemicznie, zakażenie pozapłciowe małych dzieci jest bardzo częste. Przeniesienie krętków na dzieci następuje przez bezpośredni lub pośredni kontakt w rodzinie. Sprzyjają temu złe warunki higieniczne “oraz liczne okazje do bliskiego wzajemnego kontaktu pomiędzy członkami rodziny, jak używanie wspólnego posłania, wspólnych przy- borów do jedzenia, karmienie piersią niemowląt itp. W latach 1947—1951 Kozłowski opisał 21 przypadków kiły nabytej u dzieci z objawami pozapłciowymi, co stanowiło 2,2% ogólnej liczby świeżych zakażeń kiłą, a 18’% w stosunku do przypadków kiły wrodzonej wczesnej leczonych w tym okresie w klinice. Źródłem zakażenia był zwykle jeden z najbliższych członków rodziny. Ostatnio od szeregu lat nie notowano u nas przypadków zakażeń pozapłciowych u małych dzieci. U dorosłych tenże autor w okresie 7 lat spostrzegania klinicznego (1947— 1953) stwierdził 47 przypadków z objawem pierwotnym pozapłciowym, co stanowiło 3,7% ogólnej liczby świeżych zakażeń leczonych w tym okresie. W tej grupie kontakty pozapłciowe były przyczyną zakażenia tylko niewielkiej liczby osób dorosłych — 6 na 47, z czego 2 osoby uległy zakażeniu podczas pełnienia czynności zawodowych. Według danych historycznych znane są przypadki zakażenia dzieci w ubiegłym wieku przy szczepieniu ospy humanizowanej oraz w następstwie rytualnego obrzezania itp. Zdarzają się również sporadyczne przypadki zakażenia noworodka w czasie akcji porodowej przez matkę, która uległa zakażeniu w ostatnich miesiącach ciąży i u której w drogach rodnych znajdują się zakaźne wykwity kiłowe.