Dawniej uważano, że prostytucja w dużej mierze wywodzi się z nędzy i braku zaspokojenia elementarnych potrzeb materialnych pewnej grupy kobiet. Prostytucja licencjowana lub nadzorowana była zalegalizowana czy to w postaci specjalnych zakładów, czy jako działalność indywidualna. Obok prostytucji zalegalizowanej istniała przekraczająca ją liczebnie, nieraz wielokrotnie, prostytucja ukryta. Przed ostatnią wojną uważano jeszcze prostytucję, zarówno w Europie, jak i w Stanach Zjednoczonych, za główne źródło zakażeń kiłą u mężczyzn. W następstwie ogólnej poprawy warunków socjalno-bytowych, uprzemysłowienia, emancypacji kobiet, rozszerzenia ich praw cywilnych i innych dodatkowych czynników ogólny charakter prostytucji uległ znacznej zmianie. Dzięki akcjom międzynarodowym na szczeblu Organizacji Narodów Zjednoczonych prostytucja zalegalizowana oraz handel kobietami i dziećmi zostały w zasadzie zlikwidowane. Badania epidemiologiczne przeprowadzone w okresie powojennym wykazywały zmniejszającą się rolę prostytucji (zawodowej) w szerzeniu się kiły. Jednak ostatnio istnieją dowody na to, że razem z ekonomiczną poprawą problem prostytucji pojawił się ponownie, lecz w zmienionej postaci. Uderzające jest to, że w krajach rozwiniętych do raz rzadziej kobiety zajmują się handlem seksu w celu osiągnięcia podstawowych warunków bytowych, jak to było dawniej. Głównym motywem jest raczej uzyskanie pewnych przedmiotów luksusu i dóbr materialnych znajdujących się poza ich społecznymi i ekonomicznymi możliwościami. Dążenia te potęguje jeszcze odpowiednio nastawiony przemysł ogłoszeniowy i reklama. Na zjawisko prostytucji składa się jeszcze wiele różnych czynników, między innymi pewne zboczenia psychiczne, czynniki dziedziczne, niewłaściwe wpływy w rodzinie, wychowawcze i społeczne, alkoholizm i inne nałogi, jak nadużywanie pewnych leków lub środków narkotycznych. U osób tych występuje zjawisko nieprzystosowania do społeczeństwa, niezdolność do pokonywania wszystkich trudności współczesnego życia. W grupach tych promiskuityzm jest zjawiskiem nagminnym. Wszystko to składa się na zjawisko „prostytucji w nowym wydaniu”. Prostytucja zarobkowa dla zdobycia podstawowych warunków bytowych jest nadal zjawiskiem powszechnym w krajach ubogich i rozwijających się. Na tle tych ogólnych przemian na uwagę zasługuje fakt zorganizowania tytułem próby w Niemczech Zachodnich w niektórych dużych miastach tzw. Eros Center, a więc czegoś w rodzaju zalegalizowanych i bardzo nowoczesnych domów publicznych, zatrudniających niezamężne kobiety i opłacających wysokie podatki państwu. Udział prostytucji w szerzeniu się kiły jest oceniany różnie w różnych krajach. Według danych zebranych przez ŚOZ przedstawiają się one (przykładowo) w sposób następujący: We Francji prostytucja zalegalizowana została zniesiona w 1949 r. Dane z 1959 r. wykazują, że 16% przypadków kiły zakaźnej pochodziło z kontaktów z prostytutkami. W 1964 r. odsetek ten wynosił 38% i w 1965 r. — 30—40%. Badania z Niemiec Zachodnich (z 1964 r.) wykazały, że wśród prostytutek zachorowalność na choroby weneryczne jest 50—100 razy większa, niż przeciętna zachorowalność społeczeństwa. We Włoszech, gdzie licencjowana prostytucja została zniesiona w 1958 r., dane epidemiologiczne za rok 1964 wykazują, że prostytucja jest najczęstszym i najważniejszym źródłem zakażenia chorobami wenerycznymi. W Japonii prawo zabraniające uprawianie prostytucji ukazało się w 1950 r. Dane z 1958 r. wykazują, że prostytutki były źródłem zakażenia w 70% ogólnej liczby przypadków chorób wenerycznych. V/ Portugalii badania wycinkowe przeprowadzane wśród prostytutek wykazały, że na 179 prostytutek 5,5% znajdowała się w zakaźnym okresie kiły. Podobne badania w 1964 r. wykazały na 200 zbadanych — 26,5% chorych na kiłę. W Stanach Zjednoczonych (1964 r.) na—5444 mężczyzn (dane pochodzą z 4 stanów) chorych na kiłę — 4,7% podało prostytutki jako źródło zakażenia. W 1966 r. analogiczne badania wykazały (1), że na 583 mężczyzn (z 12 stanów) — 16,5% podało prostytutki jako źródło zakażenia. W Polsce badania ankietowe, przeprowadzone w 1967 r. na terenie 5 różnych województw (Towpik), wykazały, że prostytutki płatne jako źródło zakażenia chorobą weneryczną były podane przez chorych w 5—10% ogólnej liczby zachorowań.
