Przebieg kiły nie leczonej

Kiła nie leczona jest chorobą długotrwałą i przewlekłą, o bardzo bogatej symptomatologii klinicznej i immunologicznej. Wprawdzie od czasów Ricorda i Poumiera utrzymuje się dotychczas tradycyjny podział kiły na trzy okresy (lues piimaria, lues secundaria, lues lertiaria), to jednak obecnie oceniamy ten podział nieco inaczej niż za czasów wyżej wymienionych klasyków syfilidologii. Utrzymując ten podział dla celów dydaktycznych, opieramy go nie tylko na odmiennej dla każdego okresu morfologii zmian, lecz przede wszystkim na zmieniającym się stanie immunologicznym ustroju. Przebieg kiły, podobnie jak przebieg innych chorób zakaźnych, należy oceniać pod kątem wzajemnego oddziaływania, jakie zachodzi pomiędzy zakażającym drobnoustrojem a ustrojem zakażonym. Zarówno z jednej, jak i z drugiej strony może istnieć wiele czynników mających istotny wpływ na przebieg choroby i kształtowanie się jej objawów. Badania doświadczalne wykazują, że ilość krętków, jaka dostaje się do ustroju w momencie zakażenia, miejsce ich wtargnięcia, stopień złośliwości — nie są bez znaczenia dla przebiegu choroby. Z drugiej strony odczynowość ustroju na zakażenie, stan ogólnej odporności, która w długotrwałym przebiegu choroby ulega znacznym wahaniom w zależności od różnych czynników dodatkowych, może mieć także znaczenie decydujące. W związku z tym indywidualne różnice w przebiegu choroby mogą być tak znaczne, że ostateczny wynik może się wahać od całkowitego zwalczenia choroby i samouleczenia, aż do bardzo ciężkiego, złośliwego przebiegu ze znacznym przyśpieszeniem wystąpienia najcięższych zmian narządowych. Los chorego nie leczonego — to wypadkowa ścierania się tych dwóch za sądniczych wpływów oraz szeregu czynników dodatkowych, które mogą w jtym czasie zadziałać na ustrój. Wpływy te zostaną omówione później, w odpowiednich rozdziałach. Przyjmując głównie kryteria immunologiczne oraz morfologiczne zmian klinicznych dzielimy kiłę na wczesną i późną. Kiła wczesna obejmuje pierwszy i drugi okres kiły i trwa łącznie około 3 lat. Powyżej tego okresu rozpoczyna się kiła późna, która obejmuje zarówno wieloletni przebieg kiły utajonej (lues latens), jak i kiły późnej objawowej, toczącej się w obrębie różnych narządów, jak: skóra, kości, błony śluzowe, ośrodkowy układ nerwowy, układ naczyniowo-sercowy oraz inne narządy wewnętrzne.