W ostatnich latach zwraca się powszechnie uwagę na duży wzrost zachorowań na kiłę wśród młodzieży. Np. w Ameryce w ciągu 10 łat (1956— —1965 r.) wskaźnik zachorowań na kiłę na 100 000 mieszkańców wśród młodzieży wzrósł z 10,1 do 24,2, podczas gdy wskaźnik dla wszystkich grup wieku wynosił 11,6. Podobne zjawisko stwierdzono w Kanadzie, Niemczech Zachodnich, Holandii, Włoszech i w krajach skandynawskich. Np. w Szwecji wskaźnik zachorowań wśród młodzieży w 1925 i 1939 r. był taki sam, lecz w 1964 r. był już 3-krotnie większy. Zwraca się uwagę, że w tej grupie wieku wskaźnik zachorowań wśród dziewcząt (Szwecja, Finlandia, Francja) jest wyższy niż u chłopców. Zwrócono również uwagę na znaczenie epidemiologiczne migracji zarobkowej. W Wielkiej Brytanii systematyczne badania prowadzone są od szeregu lat przez Cooperative Clinical Group nad zachorowalnością wśród stałej ludności i wśród dużej grupy napływowej, pochodzącej głównie z Indii Zachodnich. Badania te wykazują, że w niektórych dzielnicach kraju zachorowania w grupie imigrantów stanowią ok. 40% ogólnej zachorowalności. W Szwajcarii i Niemczech Zachodnich co rok przyjeżdża wielu robotników sezonowych (1 200 000 w Szwajcarii i 700 000 w Niemczech). Jednak badania serologiczne nie wykazują wśród nich znaczniejszych różnic w odsetku odczynów dodatnich w porównaniu do ludności miejscowej. We Francji natomiast odsetek dodatnich odczynów u robotników sezonowych, pochodzących głównie z Północnej Afryki, wykazuje znaczny wzrost (1,4% w 1958 r. i 2,9% w 1964 r.).
